شعر ورودی در حرم حضرت رقیه سلام الله علیها (مرحوم صغیر اصفهانی) )

آنکو در این مزار شریف آرمیده است              ام البکا رقیه ی محنت کشیده است

این قبر کوچک است از ان طفل خردسال          کز دهر سالخورده بسی رنج دیده است

اینجا ز تاب غم دل زینب شده است آب          بس ناله ی یتیم برادر شنیده است

اینجا ز مرگ دختر مظلومه ی حسین              کلثوم زار جامه ی طاقت دریده است

اینجا ز داغ نوگل گلزار شاه دین                 از چشم اهلبیت نبی خون چکیده است

اینجا ز پا فتاده و اورا ربوده خواب              طفلی که روی خار مغیلان دویده است

اینجاست کز رقیه ی دلخسته مرغ روح       بر شاخسار روضه ی رضوان پریده است

یا رب به جز رقیه کدامین یتیم را                   تسکین بدیدن سر از تن بریده است

گر بنگری بدیده ی دل بر مزار او                  ریحان آرزو گل حسرت  دمیده است

گشتند اهل بیت شهی خوار قوم دون               کز کاینات ذات حقش برگیزده است

نازم به آنکه هستی خودداده وز خدای               روز ازل متاع شفاعت خریده است

تنها زمین نگشته عزاخانه ی حسین              پشت فلک هم ازغم آنشه خمیده است

در امر صبر طاقت زینب عجیب نیست          حق صبر را ز طاقت وی آفریده است

از جد وباب و مام و برادر غم و بلا           ارث مسلمی است که بر او رسیده است

برچیدنش  محال بود  تا ابد صغیــر          شاه شهید طرفه بساطی که چیده است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: